مقدمه
ترانه (کتاب کوچه) های بن بست است.
این نُهتوی بی انتها را می گامی و به سویی نمی رسی.
در این پرسه، آنها که خستگی را نیز به هم گامی شوق می دهند، گاه، شناسه ای بر این کتاب افزوده اند و می افزایند.
باید کاوید و آموخت تا به شناختی به بضاعت خود از نا شناخته رسید.
جاذبه های کاذب این مسیر، گاه، مسحورت می کند و گاه می پنداری که دیگران مسحور جاذبه ی تو شده اند.
فرق نمی کند، هردو با تفاوتی، بازدارنده ی رسیدن توأند.
ترانه، سلامیست که اگر صداقت و صمیمیت لحن نداشته باشد، بی پاسخ خواهد ماند.
کافیست گوش سپار پاسخ مخاطبین به سلام مجموعه ترانه ات (آخرین خواهش آدم) باشی.
امّد که خوشحالت ببینم.
محمد علی بهمنی
نظرات شما عزیزان:
|
مقدمه
نويسنده: 
